O İHTİLAL BAYRAĞI

    - Ankara’nın 18. Atatürk gününde -

 On sekiz yıl… ne zorlu, ne emsalsiz, ne çetin…

Fert halinde bir timsal azmiyle bir milletin:

 

Işık saçlı, gök yüzlü, Tanrı sözlü bir timsal:

Sivas’tan Ankara’ya geldi Mustafa Kemal.

O gün Türk milletinin şahlanan hıncıydı o.

O gün mazlum Asya’nın kahhar kılıcıydı o.

Tutuşturmuş değdiği fikri, hissi, toprağı

Alev saçlı, gök gözlü o ihtilal bayrağı;

Dolmuş boş gönüllere, kör gözleri fer olmuş;

Girdiği her savaşta en son muzaffer olmuş;

Çıkmış meydana Türk’ün en çok daraldığı gün;

Odur yenen son makûs talihini Türklüğün

Pirene’den, Tuna’dan, Mohaç’tan, Pilevne’den

Ta Sakarya’ya kadar gerisin geri giden

Müthiş, makus bir bahtı yenebilir ancak o,

En haklı ihtilalin en başında sancak o;

Ona ta canevinde yer vermeli insanlar,

Osmanlı anlayamaz, onu ancak Türk anlar:

Ateşinde erimek, yeniden şekle girmek,

Ona ram olmak değil, biraz o olmak gerek;

Her haliyle örnek o, Türk için erkek için;

Onu anlamış olmak ve onu sevmek için

Daralınca gönlünde o azmi bulmak gerek

Ona diz çökmek değil, ona doğrulmak gerek.

Şarklılık, Osmanlılık, gerilik bir tarafa:

Garplı kafa, Türk gönül, ak alın, olgun kafa….

İstediği hasada bu yerde rençberiz biz,

Onun “Mustafa Kemal” dediği gençleriz biz.

Ankara bayramını gönülden kutlarız,

Bir daha bunalırsan “o” vardı, bizler varız…

Atatürk! Burçlarında bekliyoruz bir nöbet;

Bizce birdir seninçin yaşamak, ölmek, emret;

Emret: kanı çekilmiş damarlara dolalım;

Bir an senen izinden saparsak kahrolalım.

Ankaralı Aşık Ömer (B.K. ÇAĞLAR)