Atatürk'ün yanında görevli (Emekli Deniz Albay) Bahri S. Noyan anlatıyor:
.
“Atatürk büyük bir ebeveyn, yüce bir kumandan olurken beraberinde en hisli insanlar kadar merhametli ve müşfik bir kalbe misafir. Yıllarca cephelerde savaştan savaşa koşmak, onun kalbini nasırlaştırmamıştı. Yerine göre en ufak bir hayvanın dahi tacize uğraması gönlüne olur.”

“Otomobilin altında kalan av köpeği”

“Yine başka bir olay da Ata'nın bu kesin hassasiyetini tecrübe kâfi gelir sanıyorum. Olay Çankaya Caddesi'nde geçti. Yalnız o zamanlar bu caddeler bugün kadar kesif [yoğun] vesaitin bulunmadığı gibi yollar da şimdiki kadar geniş ve muntazam değildi. Ara sıra tek tük vesait geçti hepsi o kadar.

İşte Ankara'da karşılama bir gün Ata'nın arabasını takiben köşke gidiyorduk. Bir ara boynunda tasması olan çok sevimli bir av köpeği birdenbire Ata'nın arabası önüne çıktı. Şoförün ani freni ona çarpmasına mani olamadı. Çamurluklardan birinin köpeğe çarparak onu yan uçak fırlattı. Ancak hayvan ölmedi., yerde kıvranıyordu. Ata manzarayı bir eliyle bir yüzünü kapadı. Daha sonra komşulara bazı emirler verdi. Hayvanda baytara gösterilip muayene ve gerekirse tedavi ettirilecek, kendisine de durum hakkında bilgi verilecekti. Derhal bir veteriner getirterek hayvanı muayene ettirdik. Muayene sonucu köpeğin hafif olduğu ancak bir gözünün kör olduğu için hayvanın iyi gördüğü anlaşıldı. Durumu Atatürk'e bildirildi.”
.
Kaynak: Akşam Gazetesi, 10 Kasım 1968. Gazi'nin Son yılları. (Emekli Deniz Albay) Bahri S. Noyan.