İkimizde Gazi’yiz

Gazi Mustafa Kemal Paşa, Eskişehir’in köylerinde gezinti yaparken, asırlık çınarların gölgesine sığınmış bir köy kahvesi önünde otomobilini durdurdu. Salih Bozok’a:

-“Bu çınarları hatırlıyorum...” dedi. Zaferden sonra bir gün yolu o köye düşmüştü! Eski hatıraları bir an tekrar yaşamak için; arabasından inip, büyük bir rahatlıkla köy kahvesinin harap iskemlesine oturdu. Biraz sonra kahveci ona, köyünün tek ikramı olan ayranı temiz bardaklar içinde getirince, Gazi pek memnun oldu. Yaşlı kahveciye sordu:

-“Yusuf!”

-“Buralarda geçmiş savaşı hatırlar mısın?”

-“Nasıl hatırlamam, Paşam? Emrinizde çavuştum!”

-“Emrimde mi?”

-“Bütün kuvvetlerin Başkumandanı değil miydin,  Paşam!  Hep emrinde savaştık.” Büyük kurtarıcı zeki köylüyü takdir etmişti;

-“Aferin Gazi Yusuf Çavuş!” Deyince, eski asker el bağladı:

-“Estağfurullah, Paşam! Gazi sizsiniz!”

-“Rütbe başka... Fakat harpten dönmüş iki asker olmamız sıfatıyla ikimiz de Gazi’yiz!” Ve tepside duran ayran bardaklarından birini bizzat eliyle çavuşa vermek lütfünü göstererek,  ilave etti:

-“Şerefine Gazi Yusuf Çavuş!”

-“Şerefte daim ol Paşam!” Ağlamaktan ayranı içemeyen kahveciye, o zamanın çok parası olan bir yüzlük verip gülümsedi:

-“Allahaısmarladık, silah arkadaşım!”¹

1 Hilmi Yücebaş, Atatürk’ten Nükteler, Fıkralar ve Hatıralar, 2. Baskı, Kültür Kitabevi, İstanbul 1973. s. 105

Kaynak: Atatürk ve Unutulmaz Anıları, Ahmet Gürel, Bülent Türker, Nisan 2009