Gönlümüm "Gazi"si ve Mustafa Kemal

Atatürk, o zamanlar henüz Gazi Mustafa Kemal Paşa'dır. Bir gün Çankaya yakınlarında gezindiği sırada bir köy kulübesi görür. Yaverine:

-"Acaba içeride kimse var mı dır? Bir kahve içebilir miyiz?" der.

İhtiyar bir adamcağız kapıyı açar. Tanrı misafirine boş sediri gösterir. Biraz hoşbeşten sonra Atatürk:

-"Ne yaparsın, ne işle geçinirsin? Kimin kimsen var mıdır? diye sorar.

-"Bir iki tarlamız var. Bu bağ da bizim. Çoluk çocuk geçinip gidiyoruz. Allah Gazi Paşa'yı eksik etmesinde...

-"Gazi Paşa'yı tanır mısın sen?"

-"Nasıl tanımam? Pehlivan gibi boylu boslu (kulübenin tavanını göstererek) maşallah hani buraya sığmaz... Sakalı da göğsüne kadar... Kıvır kıvır yiğit bıyıklı..."

Atatürk yaverine eğilerek usulca

-"Sakın düzeltmeye kalkma... İhtiyarın hayalini bozmıyalım" demiş

Köylüyü bir masal devini andıran kendi Gazisi ile bırakıp çıkmışlar.

Kaynak: Falih Rıfkı Atay, Mustafa Kemal'in Mütareke Defteri, Pozitif Yayınları, Kasım 2008. ISBN: 978-975-6461. Sayfa:116-117