Atatürk’ün Yargıç Kararına Saygısı

Ölümünden iki yıl önce Atatürk’ün canına kıymak için kurulan bir tertip meydana çıkarılmıştı. Hem bu suikastı düzenlemekle suçlanan kişi ‘Milli Mücadele’den beri Atatürk’ün yolunda çalışmış, sevgi ve güvenini kazanmış, birçok iyiliklerini de görmüş biri idi.

Haber yurtta şaşkınlık ve tiksinme yaratmıştı. Herkes bunu konuşuyor, ‘nasıl olur, nasıl olur!’ Diyor, bir türlü herhangi bir nedene bağlayamıyordu.

Sanık yakalandı, adalete teslim edildi. Fakat Atatürk, olaydan haberi yokmuş gibi, bu konuda ne düşündüğünü açıklamak için ağzını açmadı, adalet son sözünü söyleyinceye kadar sustu. Atatürk’ün bu suskunluğu çeşitli yorumlara uğramıştı, kimi ‘bu üzüntülü olayı anmak istemiyor’, kimi de ‘bunun doğru olduğuna inanmıyor’ diye düşündü.

Sanığa yükletilen suç yargı yerinde ispat edilemediği için adam aklandı.

İşte, yargıç kararını bu yolda verdikten sonradır ki Atatürk bu konuda ağzını ilk ve son kez olarak açtı ve yalnız şunu dedi:

-“Suça girişilmiştir, ancak yargıç buna kanacak ölçüde kanıt bulmuş değildir.”¹

1 Mehmet Ali Ağakay, Atatürk’ten 20 Anı, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara 1963. s. 32-33

Kaynak: Atatürk ve Unutulmaz Anıları, Ahmet Gürel, Bülent Türker, Nisan 2009