Affetmeyi Severdi

Amasya’da bulunduğu sırada bir aralık Milli Mücadeleye muhalefet yolunu tutmuş bulunan eski paşalardan biri bir gün Ankara’da beni ziyaret etti. Mustafa Kemal Paşa’nın kendisini affetmesini istiyordu. Bunun için de benim yardımımı ricaya gelmişti. İstemini Mustafa Kemal Paşa’ya arz ettim. Önce ziyareti kabul etmek istemedi. Hatta:

-“Nasıl? O adam hala serbest mi dolaşıyor?” Diye sordu.

-“Serbest dolaşıyor olmalı ki, huzurunuza çıkmak cesaretini göstermiş!” Dedim ve ilave ettim:

-“Af, sizin büyüklüğünüzdür! Kendisini affetmeye mecbursunuz!”

-“Peki... Düşünürüz!” Dedi, Fakat bu işin arkasını bırakmadım:

-“Kendisine söz verdim! Bu büyüklüğü göstereceksiniz!” o zaman:

-“Peki!, çağırınız gelsin!..” Ve eski Paşa, ayaklarına kapanarak, ondan af dilerken, Mustafa Kemal Paşa, güya arada hiçbir olay olmamış gibi, kendisini güler yüzle karşılayarak, yanındaki sandalyeye oturttu. Sigara verdi, kahve ısmarladı ve geçmişe hiç deyinmeyerek, onunla birkaç dakika konuşmaktan çekinmedi.

Atatürk, büyük adamdı. Affetmesini çok severdi. Kimleri ne zaman affedeceğini de bilirdi...

(Yahya Galip)¹

1 Niyazi Ahmet Banoğlu, Nükte ve Fıkralarla Atatürk, İstanbul 1967, s. 114–115

Kaynak: Atatürk ve Unutulmaz Anıları, Ahmet Gürel, Bülent Türker, Nisan 2009