SAYENDE

Bir tünelden çıkmış tren gibiyim,

Sağım solum, baktım, günlük güneşlik…

Ben bende değilken ben ben gibiyim,

Doldu içimdeki ölümcül boşluk

Sayende…

Topların yankısı bir uçtan uca;

Yağız erler yürür, yüceden yüce;

Şakıyan kılıçlar şavk verir gece;

Düzlere dönüşmüş kapkara taşlık

Sayende…

Denizler yarışmış, dağlar yarışmış;

Kara günler geçmiş, bayram erişmiş;

Ne etmişsen, kurtla kuzu barışmış;

Kokular sürünmüş eser bir hoşluk

Sayende…

Kuşlarım ötüşür, dallar benimdir;

Susmuşken söyleyen diller benimdir;

Ellerin aldığı iller benimdir,

Savaşa barışlar etmede eşlik

Sayende…

Yücelere ağdım, bayrakçasına;

İlkyazda yeşeren toprakçasına;

Söyler Gökyay’ım bu dil hakçasına;

Sevinçten, kıvançtan gözdeki yaşlık

Sayende…

Orhan Şaik GÖKYAY