MUSTAFA KEMAL’İ DÜŞÜNÜRKEN

I.

Uyanır, Kocatepe’de Mustafa Kemal

Kasım rüzgârlarıyla düşten,

Alnında yüce inançların aklığı.

Gözlerinde bir Akdeniz mavisi,

Yastığı taştan olmasına taştan,

Büyür, yürek yürek sıcaklığı.

 

II.

Uyanır, Anıttepe’de Mustafa Kemal,

Daha, çizmesinin üzerinde tozu,

Daha atının teri kurumamış.

Gözlerinde bir süngü keskinliği,

Gelip oturmuş yüzüne bayraklardan bir al,

Yine dağ başını duman almış.

 

III.

Uyanır, çağlar sonrasına Mustafa Kemal,

Rüzgârında nur topu nesiller

Toprakça bereketli, çeşmelerce gür.

Sevdikçe, inandıkça, çalıştıkça

Sonrasızlığın penceresinde

Mustafa Kemaller büyür, büyür, büyür.

Mustafa Necati KARAER