ATATÜRK’E AĞIT

Edirneden Ardahana kadar

Bir toprak uzanır,

Boz kanatlı üveyikler üstünden uçar

Ardahandan Edirneye

Edirneden Ardahana kadar.

Kopdağında akar bir çeşme var

Serçe parmak kalınlığında suyu

Haram etmiş gece gündüz uykuyu

Akar da akar.

Samsunun evleri denize bakar

Sokakları yosun içinde;

Çaparlar, takalara, mavnalar,

Bilyalar gibi suyun yüzünde

Bir iner bir kalkar.

Kazovadan bir yar sevdim

Adamı günaha sokar.

Savaştepe köprüsünden geçen tirenler

Sel olur İzmire akar.

İzmirin denizi kız, kızı deniz

Sokakları hem kız hem deniz kokar.

Bu toprak bizim yurdumuzdur

Deli gönül yücesine çıkar,

Bir üveyik olur uçar gider

Ardahandan Edirneye

Edirneden Ardahana kadar.

Amasya’ya benzin yüklü bir yaylı geldi

Yağmurlu bir günde.

Devrisi gün silâh çattılar

Candarmalar hükümetin önünde,

Kemal Paşa çıkageldi

Bir alevdir aldı gitti yurdumuzun gönlünde,

Çorap gibi söküp attı

Düşmanları ordumuzun önünde.

Bu ne inançtır ki Gazi Paşa!

Atının teri kurumadan

Sürüp gittin yeni yeni savaşların peşinde!

Davullar zurnalar döğende

Ben seni hatırlarım!

Binip tirene gezende

Ben seni hatırlarım!

Tam iki yaşındaydım

Düşman İzmire girende!

Ben de gelecektim ama anam koymadı.

Küçüksün oğul dedi. Ben giderim ana bırak dedim.

Gideceğin bu yol dedi.

Şimdi büyüdüm sürüp geldim

Felek koydun ise bul dedi

Cahit KÜLEBİ