AĞIT

Ağlayalım Atatürk’e

Bütün dünya kan ağladı.

Süleyman olmuştu mülke

Geldi ecel, can ağladı.

 

Doğu, batı, cenup, şimal!

Aman Tanrı bu nasıl hal?

Atatürk’e erdi zeval,

Memur, meb’usan ağladı.

 

Atatürk’ün eserleri,

Söylenecek bundan geri,

Bütün dünyanın her yeri,

Ah çekti, vatan ağladı.

 

Fabrikalar icat etti,

Atalığın isbat etti.

Varlığın Türke terk etti

Döndü çarh, devran ağladı.

 

Bu ne kuvvet, bu ne kudret,

Varıdı bunda bir hikmet

Bütün Türkler, inön’İsmet,

Gözlerinden kan ağladı.

 

Tiren hattı, tayyareler…

Türkler giydi hep karalar,

Semerkant’la Buhara’lar

İşitti her an ağladı.

 

Siz sağ olun Türk gençleri,

Çalışanlar kalmaz geri,

Meraşalin askerleri,

Ordular, teğmen ağladı.

 

Zannetme ağlayan gülmez,

Aslan yatağı boş kalmaz.

Yalnız gidenler gelmez

Her gelen insan ağladı.

 

Uzatma Veysel bu sözü

Dayanmaz herkesin gözü

Koruyalım yurdumuzu,

Dost değil düşman ağladı.

Aşık VEYSEL