Atatürk ve Ülkü

Atatürk’ün annesi Zübeyde Hanım’ın manevi evlatlarından olan Vasfiye’nin Ülkü adında bir kızı vardı. (Bu adı O’na Atatürk vermiştir.) Bu çocuk üç dört yaşına girince zekası Atatürk’ün dikkatini çekmişti. Bu çocukla uğraşmaya ve “Bir çocuk nasıl eğitilmelidir?” diye yine bir meraka kapıldı.

Atatürk, kucakta çocukları sevmezdi, “anlamı olmayan şey beni ilgilendirmez” diyordu. Ülkü dört yaşına girince artık anlam ifade eden sevimli bir duruma gelmişti. Atatürk:

- “Bir kız çocuk, benim eğitimim altında acaba nasıl yetişebilir? Ben çocukla uğraşırsam, Türk milletine yakışır, çağın yeniliklerine uygun ve erdemli modern bir Türk kadını tipi yaratabilir miyim?” diyordu.

Bu düşünce, Atatürk’ün her gün biraz daha çocuğa karşı olan ilgisini arttırdı. Küçük Ülkü Saray’da bulunduğu saatlerde Atatürk’ün ayrılmaz bir arkadaşı olmuştu. Atatürk’e:

- “Atatürk’üm, seni özledim, gel yanıma!” dediği zaman, Atatürk her işini bırakır, Ülkü’nün yanına giderdi. O kadar serbest bir eğitim sistemi kovalıyordu ki, Ülkü’nün her dediği yapılıyor, çocuğun bütün istekleri karşılanıyordu.

Asaf İlbay

Kaynak: Atatürk’ten Anılar, Kemal Arıburnu, İnkılap Kitapevi 1998. ISBN: 975-10-1392-5. Sayfa:114 (Asaf İlbay, “Atatürk’ün Hususi Hayatı”, Tan Gazetesi. 8.6.1948, Tefrika).