ATATÜRK’ÜN KÖPEĞİ, ALP

Cevat Abbas Gürer anlatıyor:

Kumandanım Sofya Ataşemiliteri iken süt yavrusu olarak yanına aldığı ve bizzat terbiye ederek büyüttüğü seter cinsinden köpeği Alp’i de yanından ayırmamıştı.

Güneşin hararetinden kızan yol üzerinde yürüyemeyecek hale gelen Alp’in, kumandanımın atı önüne fasılalarla dikilerek acı acı havlamaları ile en nihayet bir süvari erinin kucağına yerleşti.

Kendisine çok sadık olan bu köpek daima kumandanımın odasında yatardı. Uykudan muayyen kalkma zamanını öğrenmiş olan Alp, kumandanımın mürettep zamanını geçirmiş uzun uykusundan şüphelenir, cibinliği açar nefes alıp almadığını dinlerdi.

Köpeğinin heyecanını gören kumandanım nefesini keser hareketsiz bir halde akıbetini beklerdi.Alp birkaç defa nefes dinlenmek hareketini tekrar ettikten sonra telaşını arttırır, havlar, oda içinde koşar ve nihayet kumandanımın seyyar karyolası altına girerek kamburlaştırdığı sırtı ile hareket etmeyen efendisini kaldırmaya çalışırdı.

Bu derece hassasiyet gösteren Alp, kumandanımın en sadık bekçiliğini son Suriye felaketine kadar yaptı.

Nablus ric’atinde (geri çekilmesinde) Beytülhasan’da tutulduğumuz cehennemi bir tayyare bombardımanından şaşıran Alp, bir daha bizi bulamadı. O günlerde Nablus’taki karargahımıza döndüğünü ve bilahare kaybolduğunu çok seneler sonra haber vermişlerdi.

Kaynak: Atatürk'ün Yaveri Cevat Abbas Gürer, (Cepheden Meclise Büyük Önder İle 24 Yıl). Derleyen, Turgut Gürer, Yapım-C, 1. Baskı, Ekim 2006, ISBN: 9944-5856-0-2. Sayfa:43-45